En opeens was het virus in Jakarta. Paniek volgde nadat twee mensen positief waren getest op corona. Daarna ging het land in lockdown, net zoals de rest van de wereld. Scholen werden gesloten, de eeuwige files verdwenen uit het straatbeeld en in plaats van toiletpapier kocht men massaal Jamu, een zoet, warm en kruidig drankje dat zou helpen tegen besmetting van het virus.
Ook de yayasan sloot onmiddellijk haar poorten. Door het snel toenemende aantal corona-patiënten werd het risico buiten het terrein als te groot ingeschat. Op de straten was het immers nog druk, al dan niet door mensen die uit financiële noodzaak werkten, en als een kind ziek zou worden dan gold dat al snel voor iedereen binnen het weeshuis. Om fysiek contact te verminderen werd eerst geprobeerd om ieder kind van een afstand telkens een buiging te laten maken, zowel naar de caretakers en naar de andere kinderen. Maar deze beleefdheidsexercitie was voor de veertig kinderen echter te ver gegrepen en werd al snel losgelaten. In de plaats daarvan kreeg iedereen te zien hoe je grondig je handen moet wassen en werd het eten voor de poort achtergelaten. Alleen het contact tussen de kinderen en de caretakers werd zoveel mogelijk vermeden. Dit laatste is voor de allerkleinsten natuurlijk moeilijk te bevatten. Een van de jongetjes zei dagelijks van een afstand tegen een caretaker dat hij echt niet ziek was.
Aangezien nu ook de scholen van de yayasan zijn gesloten, moeten de kinderen zo goed als het gaat leren op het terrein van het weeshuis. Aldus zijn er werkplekken gecreëerd rondom het jongenstehuis waar samen huiswerk kan worden gemaakt. En hoewel er door verschillende kinderen van het weeshuis bezwaren zijn geuit, helpt de overheid met online programma’s voor examens op afstand. De nieuwe computers die vorig jaar met hulp van Nederlandse donateurs zijn gekocht komen nu in ieder geval goed van pas.
Helaas is door corona veel lokale hulp weggevallen. De financiële onzekerheid zorgt ervoor dat incidentele donaties, vaak in de vorm van voedsel, nu worden uitgesteld of simpelweg niet mogelijk zijn. Bovendien heeft de verplichte sluiting van de scholen als gevolg dat het lesgeld voor kinderen van buiten de yayasan voor een deel niet wordt betaald. En met deze inkomsten worden normaal gesproken vaste kosten van de yayasan betaald. Vanwege het virus en deze omstandigheden vragen we niet om geld voor een bibliotheek, voor onderhoud of voor zoiets als kleding, maar voor de meest banale, dagelijkse zaken als water, stroom en voedsel. Dus mocht u nog geen donateur zijn dan kunt u deze kinderen nu helpen.
